Werk en privé scheiden; een uitdaging voor de millennial

6 november 2017 Anderzorg

Thijs Launspach is psycholoog en docent aan de Universiteit van Amsterdam. Onlangs publiceerde hij ‘Het Millennials Manifest’. Hij beschrijft dit manifest zelf als ‘een pleidooi om het gesprek op te voeren'. Wij waren benieuwd naar zijn kijk op het fenomeen burn-out onder millennials. Hoe komt het dat millennials hier gevoelig voor zijn en in hoeverre zijn ze zelf verantwoordelijk? Om meer over dit onderwerp te weten te komen, stelden we Thijs een aantal vragen.

Voordat we beginnen, waarom schreef je ‘Het Millennials Manifest’?

Uit onderzoek van Anderzorg onder 1000 millennials is gebleken dat millennials het moeilijk vinden om hun grenzen, zowel op werk als privé, aan te geven. Waardoor denk je dat dit komt?

“Millennials hebben over het algemeen enorm hoge verwachtingen van zichzelf. Dit komt mede door een opvoeding waarin ouders meegeven dat je alles kan worden als je maar je best doet. Naast een goede baan verlangen millennials ook nog een rijk sociaal leven, een fijne relatie en interessante luxe vakanties. Als ze niet aan deze verwachtingen voldoen, levert dit stress op. Tegenwoordig heerst het gevoel dat je pas de moeite waard bent als je een buitengewone prestatie levert. Hierdoor zijn millennials sneller geneigd om hun grenzen op te zoeken en daar overheen te gaan.”

Wat is volgens jou een voorname reden dat millennials in de gevarenzone zitten voor een werk-gerelateerde burn-out?

“Voor deze generatie is het vaak een uitdaging om werk en privé gescheiden te houden. Het is ook heel makkelijk om in je eigen tijd door te blijven werken of bereikbaar te blijven. Er zijn werkculturen waar het de norm is geworden om te allen tijde bereikbaar te zijn. Als je ook in je vrije tijd nog met werk bezig bent, komt je brein nooit écht tot rust. Wanneer dit soort verwachtingen worden geschept, ga je hier snel aan onderdoor. ”

8 op de 10 (78%) van de millennials zegt dat het de verantwoordelijkheid van de werkgever is om een burn-out op de werkvloer te voorkomen. Tegelijkertijd voelt een meerderheid (60%) niet de ruimte om het aan te geven op werk wanneer de werkdruk te hoog is. Wie is hier dan uiteindelijk verantwoordelijk?

“Als werkgever ben je hoofdverantwoordelijk voor de werkcultuur en moet je opmerkzaam zijn. Een werkgever wil juist een burn-out voorkomen en een klimaat scheppen waarin werknemers op lange termijn goed functioneren. Indien de werkgever zelf niet in staat is om zo’n klimaat te scheppen, kan hij of zij ervoor kiezen om bedrijfscoaching in te zetten. Dit is meestal heel effectief. Maar jij bent de enige die voor jouzelf kan zorgen. Als een werkgever niet in staat is om een prettig klimaat te scheppen en jij daar als werknemer aan onderdoor gaat, ben je uiteindelijk toch echt zelf degene die de keuze moet maken om voor jezelf op te komen.”

In het onderzoek geeft 46% van de millennials aan dat ze het gênant vinden om eerder dan hun collega’s naar huis toe te gaan. Stel, je voelt deze (sociale) druk op de werkvloer. Je heb het gevoel dat jouw werkgever gebruik van je maakt en je gaat niet meer met plezier naar jouw werk. Welke stappen kan je het beste nemen?

“Veel millennials nemen aan dat hun omgeving veel van ze verwacht, zonder dat dit echt zo hoeft te zijn. Belangrijk is om bij jezelf na te gaan wat je kan en wat realistisch is. Zoek vervolgens mensen in je omgeving op die je hierin steunen. Ook is het van belang om met je collega’s en/of werkgever in gesprek te gaan. Pas door pijnpunten bespreekbaar te maken, kan je bepaalde patronen binnen je werkcultuur doorbreken. Als je merkt dat dit niet effectief is, ga dan voor jezelf na of dit de werkomgeving is die bij jou past. Uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor waar je wil werken en hoe je omgaat met de werkcultuur. ”

Tot slot; welke boodschap wil je de millennial-generatie meegeven?
“Twee boodschappen:

1. Praat met elkaar over de onderwerpen die er echt toe doen en durf daarin kwetsbaar te zijn en 
2. zorg goed voor je zelf – je kunt er niet vanuit gaat dat iemand anders dat voor je doet.”