Een maand zonder vlees

Het is even stil in de keuken. Ik zie de blikken van mijn vrouw, dochter (13) en zoon (15). Gemengde gevoelens, proef ik. Mijn dochter vindt het vooral erg grappig. Ook mijn vrouw ziet het niet te zwaar en begint al over eieren, noten en groenteburgers. Bij mijn zoon zie ik angst. Voor zijn eigen hachje, want ik hoor hem denken ‘mogen wij dan ook geen …’ Maar vooral voel ik zijn medelijden: Een. Maand. Lang. Geen. Vlees.

Week 1 zonder vlees: veel respons

Het nieuws praat en appt zich snel rond. Reacties stromen binnen. Van familie en vrienden. Ik krijg recepten toegestuurd, foto’s van pagina’s uit vegetarische kookboeken, linkjes naar websites. ‘Hartstikke bedankt! Ga ik zeker mee aan de slag.’ Maar eerst even de basis: wat doe ik op mijn brood? Al 48 jaar bestaat mijn beleg namelijk uit niets anders dan vlees. Kaas is de voor de hand liggende vervanger, alleen op een boterham krijg ik zo’n plak niet weg. Ik houd niet van jam. En chocolade op brood vind ik smerig. Nee, het ontbijt vraagt om ‘een stukje omdenken’: ontbijtbordje wordt ontbijtbakje. Met yoghurt. Een handje walnoten erin en een scheutje ahornsiroop om het wat zoeter te maken. Een plak peperkoek en een kiwi on the side. Het smaakt me prima en pas tegen de middag krijg ik weer honger.

Week 2 zonder vlees: maatwerk

In week 1 was het nog erg zoeken. Langzaam maar zeker krijg ik er wat handigheid in. De yoghurt ’s ochtends heb ik vervangen door kwark, die is zoeter waardoor de siroop niet meer nodig is. Ook al omdat ik naast de walnoten, schijfjes banaan toevoeg. ’s Middags neem ik brood met een gebakken ei en soms ook soep met geroosterd brood. Ben ik een dag buiten de deur, dan vul ik mijn trommeltje met brood met kaas, rucola en tomaat. Het avondeten is een verhaal apart. Als het om vlees gaat, kun je me alles voorzetten. Voor vleesvervangers gaat die vlieger niet op. Dit is maatwerk. Een kwestie van trial and error. Het ene merk heeft een lekkere hamburger, het andere is juist weer sterk in kipstukjes, terwijl hun wokstukjes nergens naar smaken. Een eervolle vermelding voor vegetarische ‘speckreepjes’, daar kun je een geweldig quiche mee maken. Een rondje supermarkten leert wel dat het aanbod nog beperkt is en de prijs vrij hoog.

Week 3 zonder vlees: 3 kilo lichter!

Er is iets vreemds aan de hand. Gisteren vond ik mezelf terug in de keuken, driftig snijdend in een pompoen. ‘Lekker voor straks, zelfgemaakte pompoensoep.’ Normaal zou ik een blik soep hebben opengetrokken. Nog zoiets: ik eet minder koeken. En als ik zin heb in chocolade kies ik extra puur, dan is een klein stuk voldoende… Het lijkt erop alsof dit ‘vleesexperiment’ me meer bewust maakt van voeding en de keuzes die je daarbij hebt. Nou klinkt dat misschien zwaar, maar het is vooral leuk, omdat ik andere dingen uitprobeer, afwijk van gewoontes. Mooi meegenomen: ik voel me fit en ben 3 kilo afgevallen. Is dan alles hosanna? Nee, want wat had ik laatst zin in een clubsandwich, toen we met ons gezin in een restaurant zaten te lunchen. Het werd een boerenomelet (‘zonder bacon en met extra kaas, alsjeblieft’). Thuis heb ik mijn draai gevonden, maar buiten de deur zijn de verleidingen groter.

Week 4 zonder vlees: oprecht verbaasd

Hoe meer je weet, hoe leuker het wordt. Elke dag krijg ik een nieuwsbrief van de Vegetariërsbond in mijn mailbox. Met goede recepten en heel bruikbare tips, zoals de tabel waarin achter elk vleesproduct een aantal passende (vlees)vervangers staan. Of de geografische kaart met restaurants die een goed vegetarisch aanbod hebben. Verder weet ik nu dat je via thuisafgehaald.nl vegetarische maaltijden kunt bestellen bij hobbykoks bij mij in de buurt. Handig is ook de informatie over hoe je door het eten van ongezouten noten, eieren en zuivel voedingsstoffen aanvult die je mist als je geen vlees eet. Ook op voedingscentrum.nl is veel goede informatie te vinden.
Van tevoren had ik gedacht dat ik de dagen tot het einde van het experiment zou afstrepen. Het pakte anders uit. Ik ben oprecht verbaasd over het gemak waarmee een maand geen vlees eten is vol te houden. Vegetariër word ik niet. Op een menukaart zal ik direct de vleesgerechten scannen. Van wortelstamp met spekjes loopt nog steeds het water me in de mond. En de Brabander in mij verlangt naar een worstenbroodje. Maar ik weet nu dat vlees niet elke dag op tafel hoeft te staan.